آسمان تنگ شد و زهر هلاهل بارید
فتنه از لانه ی صهیون و ستم، آغازید
نامه ی مریم و عیسی و خدا سوزاندند
بذر از کینه زده، گریه و خون رویاندند
آن که می سوخت نه قرآن، سند عیسی بود
آن که می خندید اسراییل، آمریکا بود
خبط کردید! که این طرح مسیحی ها نیست
چشم این فتنه به جز دولت امریکا نیست
قلب از فتنه ی صهیون و سیا، خونبارست
این نه از سوی نصاراست، ز استکبارست
ما که مظلومیم، ما امت احمد هستیم
سر پیمان وفا، صلح محمّد هستیم
خون بریزید و بسوزید، نه قرآن، ما را
یا که مصلوب، آن سان که زدید عیسی را
خلق، دانستند، القاعده بازیچه تان
فتنه ی خود زنی و حمله، شده شیوه تان
دین ما دین جهاد است ولی با شیطان
مرحمت داریم، با مردم و با محرومان
بغض در سینه، سر قصه ی رشدی باقیست!
اشک و خون و عرق از وضع درون ها حاکی است!
دیده خونبار، گر از سوختن قرآن است
قلب ما زخمی از غزه و پاکستان است
گرچه با فتنه ی تان جبهه ی اصلی گم نیست
با بصیرت ترس از گم شدن مردم نیست
خار در چشم و گلو تیغ درون، چون رهبر
خشم می آریم از سوخته ی خاکستر
باطل است این وهم، حق از سرتان خاموش است
آن چه سوزاندید خود زادگه ققنوس است
از پس لانه ی تان مرد به پا می سازیم
مشعل از سوخته ی حرف خدا می سازیم
لانه ی فتنه به مردان خدا می گیریم
قدس را عاقبت از چنگ شما می گیریم
ارسالی از وبلاگ محراب اندیشه
